Olmak istediğimiz kişi miyiz yoksa olmak zorunda olduğumuz insan mı? Hayatı kendimiz için mi yaşıyoruz, yakınlarımız için mi ? İnsan ne için yaşar, hayata bir defa gelir de olmak istediği insan olarak mı gider bu dünyadan yoksa farkına bile varmadan mi? 30 lu yaşlardan sonra bu soruları kendi kendine sormaya başlıyor insan. Ve bir telaş sarıyor içini, ardindan manasız bir hüzün... Eğer bu yaşlarda kendi olmakdan uzaklarda bir yerlerde bulursak kendimizi değiştirmeye çalışıyoruz becerebildiğimiz kadarını.. Bazende elinize yüzünüze bulaşıyor hayat, neresinden tutsan elinde kalıyor hayat .. Sonra bu telaşın yerini o manasiz hüzün alıyor işte Aslında o kadar manidar ki...
30 yas öncesi; büyükler dedi diye, başkaları ne der diye, birileri beğensin diye verdigimiz o ince kararlar ile geldiğimiz yol bizim yolumuz değilmiş meğer... Bizim olmak istediğimiz, seçtiklerimiz değilmiş. Ne çok hata yapmışım meğer demeye başladığımız anda ya depresyonun eşiğinden iceri adim atiyoruz yada adına olgunlaşma dediğimiz sürece giriyoruz
Aslında kendimize bile itiraf etmeye korktuğumuz hatalarımıza rağmen hayatımızı tam anlamıyla degistirmek istediğimizi ifade ediyoruz sık sık
Şimdiki aklım olsa diyoruz Keşke diyoruz
Çaresiz kaldığımız yerden devam ediyoruz hayata Ve 60 yas üzeri kaçınılmaz tükenmişliğimize doğru çeviriyoruz dümeni... Genç yetişkinlik döneminde kendini gerçekleştiremeyen binlerce mutsuz yaşlı birey arasındaki yerimizin rezervasyonunu alıyoruz
Oysa çocukluk döneminde kendimizi tanımamıza izin verseydi büyüklerimiz
Herşeyi de onlar bilmeseydi mesela Arada birde olsa fikrimiz sorulsaydı yada sormak çok zor geldiyse konuşunca susturulmasaydik bari
Şimdiki genç anne ve babalar çocuklarının özgüven ve kişisel gelişimi için neden bu kadar kendini parcaliyor hiç düşündünüz mü
Hatta büyüklerimiz onlara zamane anne babaları diyorlar. Bizde çocuk büyüttük ama diyorlar ... Yine herseyi onlar biliyorlar çünkü Yine bizler adına hatta çocuklarımız adına bile biliyorlar .. Bugünün zamane anne babaları geçmişte susturulan, baskılanan ve adına kararlar verilen çocuklarımızdı
Bugünün özgüven depolanan çocukları ise yarının ........ anne babaları olacaklar. Boşluğa uyacak kelimeyi zaman gösterecek
