Bu karmaşık duyguların tam olarak adını koyabilmek için birkaç gün bekledim. Bir işe yaramadı... Sen ne hissediyorsun bilmiyorum. Her ne kadar sürekli gidip gelmelerimin farkına varmadığını düşünmeye çalışsam da durumu gözlerinden anlayabiliyorum. Belki gidişimi bilmiyorsun ama gelişimi beklediğin apaçık. Aslında ikimizde bu durumun henüz şok aşamasındayız diyebilirim. Nasıl başa çıkacağımızı yaşayarak öğreneceğiz. Sen, her sabah güne gülümseyerek başlıyor, yine oyunlar oynayacağımızı sanıyorsun. Oyunlarımız yarım kalıyor... Bense her sabah işe giderken, akşam eve dönene kadar uyuduğunu düşünüyorum. Hayalimde yalnızca sen uyurken çalışmaya gittiğim bir iş buldum. Seni çok özlüyor, uyandırmamak için rahatsız etmiyorum.
Biliyorum emin ellerdesin. Biliyorum ki sana hiçbir şey olmayacak. Her ağlamanın benimle ilgili olduğu düşüncesinin saçma olduğunu da biliyorum. Belki her anında yanında olamayacağım. Fakat hayatın boyunca bana her ihtiyacın olduğunda yanında olacağıma söz veriyorum. Söz veriyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder