Geçmiş Olsun

Merhaba soğuk hastane koridorları, ilaç kokusu, yüksek ateş... 

Merhaba uykusuz geceler, inatçı öksürükler, ter havluları...

Etrafımızı enfeksiyon sarıyor. 
Babacığından "Oğlumuzu benden uzak tut" diyen bir telefon alıyorum.  Senin için evden gitmeyi dahi teklif ediyor... Nasıl yani?! Kime bırakabilirim ki?! İşten apar topar çıkıp hastaneye gidiyorum. 39 derece ateşler içinde yanarken bile tek düşündüğü sen oluyorsun.

Merhaba çaresizlik...
Babacığına bakmak için işten bir hafta izin alıyorum, fakat bu sandığım kadar kolay olmuyor. (Bu konuda  son derece anlayışlı olan kurum amirime sonsuz teşekkür ediyorum). Aynı anda ikinize de yetişmek için uğraşıyorum. Dostlarımızın da söyledikleri gibi artık iki oğlum var! İkinizi bir araya getirmeden, ikinizle de ilgilenmek zorundayım. 
Merhaba serum seti, evde bakım...
3 gece üst üste acile gidiyoruz ve doktorlar  babanı hastaneye yatırmaktan bahsediyorlar. Hayatım boyunca klonlanmayı hiç bu kadar çok istememiştim. Hastanede ki tedaviyi evde uygulayarak sorunu çözmeye çalışıyorum. 
Merhaba ilk öksürük...
Sen babanın öksürük seslerinden korkuyorsun, bizse senin hasta olmandan. Derken ufak ufak öksürdüğünü fark ediyorum. Soluğu hastanede alıyoruz. Bu senin ilk rahatsızlığın... Gayet soğuk kanlıyım ancak içimde kıyametler kopuyor. O kadar küçüksün ki öksüreyim derken bile tükeniyorsun. Bende tükeniyorum... O minicik ağzın öksürmeye çalışırken sanki tamamen kayboluyor, hemen yoruluyorsun. Ben bitiyorum... Çok şükür ki doktor amcan sadece hafif bir viral enfeksiyon geçirdiğini, erken fark ettiğimiz için bitkisel bir şurupla geçeceğini söylüyor.
Günler, geceler  sen uyurken başında nöbet tutarak geçiyor. Bir senin ateşine bakıyorum, bir babacığının. İyi olacağını biliyorum  fakat yinede uyuyamıyorum. Hala ayakta olduğum için şükrediyor, hasta olmamak için dualar ediyorum. Bir tek dostlarımızın geçmiş olsun dilekleri moral oluyor. Bir de iyileşiyor olmanız. Geçmiş olsun bebeğim... Ailemizin yaşayacağı en büyük rahatsızlık bu kadar olsun... Son olsun...